Մենք մեր ընտանիքով գնացինք մի անսովո երկիր: Այնտեղել էին հայերեն խասսում:Հայրիկըս մոտեցավ եվ ուզեցավ հարցնի թե ինչ ճանապարհով գնանք: Հայրս բարեվեց բայ անծանոթը պատասխանեց բարև ստոր մարդ:Այտեղ հայրիկս ջղայնացավ կարծես նա ցուլ է իսկ դիմացը մի մարդ կարմիր դրոշ է թափ տալիս: Ես հազիվ փրկեցի անծանոթին որովհետև ես մոռացել էի զգուշացնել վոր այստեղի մարդիկ հաճախ են օգտագործում ստոր բառը:Իսկ հայրս ասաց…
-Այ տնաշեն քիչեր մնացել խեղճին կտոր կտոր անեյի միքիչ շուտ ասեիր էլի:
Արման Գևորգյան 